Het jaar 2019 in woord en beeld

(klik op de foto voor meer foto's)

Januari:

Het loopt volledig fout tussen Pella en Ellis. Ellis heeft altijd al provocerend gedrag, niet om de rangorde over te nemen, maar zo is ze gewoon. Pella gaat richting loopsheid, is dan door haar hormoontjes minder tolerant en is het 'gedoe' van Ellis volkomen zat. Ze valt Ellis aan, maar die is veel sterker en heeft voordat ze het zelf door heeft Pella eronder gewerkt. Pella geeft echter niet toe. Ik krijg ze met moeite uit elkaar. Dit gebeurt een aantal keren en dan besluit ik dat de dames definitief uit elkaar moeten. Ik tover mijn bijkeuken om tot kennel en dat is voortaan het verblijf van Ellis. Uitlaten gebeurt voortaan strikt gescheiden. Het duurt nog maanden voordat de dames echt weer helemaal tot rust zijn.

Maart:

Na ruim 14 jaar is Dasha aan het eind van haar leven gekomen. Ze heeft leverproblemen en stopt met eten. Mijn lieve moppie slaapt vredig in mijn armen in.

Mei:

Pella en ik doen weer mee aan het FMBB, dit keer in Pisec (Tsjechië) en dit keer in de OB3. Pella loopt een prima wedstrijd en kwalificeert zich voor de finale. Ook daar loopt ze heel goed, maar we eindigen niet hoog. Dat was ook niet de verwachting en ik ben zeer tevreden en trots. En wat een belevenis was het weer!

Mei:

Ellis is begonnen met detectie-training. Ze vindt het superleuk en heeft veel talent. Met speels gemak behaalt ze haar level 1 certificaat.

Mei:

Met Ellis ben ik begonnen met canicrossen. In mei doen we onze eerste wedstrijd. Het smaakt naar meer!

Mei:

Een week voor zijn 11e verjaardag loopt Ace zijn laatste agility-parcours. Zijn nek, rug en heupen zijn niet goed meer. Hij heeft een super carrière achter de rug, we hebben samen veel plezier gehad en veel prijzen behaald. Hij gaat met eervol pensioen!

Juni:

Pella en ik doen mee aan het NK Obedience in de OB3. Ze had een redelijk seizoen gelopen en was al 3e in het wedstrijdkampioenschap. Tijdens het NK maakt ze een aantal dure fouten en wordt 4e in het dagklassement. Al met al voor een eerste seizoen OB3 ben ik supertrots op haar!

Juni:

In mei wordt Kalle heel ziek, alvleesklierontsteking. Hij komt er bovenop, maar krijgt als complicatie vetnecrose: zijn hele buikvel en vet sterft af, een gapend gat achterlatend. Hij wordt in Juni geopereerd en de restanten huid worden aan elkaar genaaid om het gat te dichten. Zijn ziekenboeg is een bench in de huiskamer.

Juli:

De operatie van Kalle heeft slechts een kleine verbetering gegeven, maar het gat is grotendeels weer open gegaan. Hij gaat opnieuw onder het mes. De huid van zijn dijen wordt ook gebruikt, waardoor hij zover ingepakt is, dat hij bijna niks meer kan. Het mannetje heeft pijn, het verband zakt steeds af en het is voor hem en mij afzien. Maar hij herstelt redelijk en na enige tijd mag het verband eraf. Omdat het gat nog steeds groot en open is, moet hij wel een jasje met pamper aan. Dat gaat een hele tijd goed. Het gat wordt kleiner, maar op een gegeven moment is Kalle klaar met zijn jasjes. Hij scheurt ze van zijn lijf af en verder hestel moet dan dus maar bloot gebeuren.

Augustus:

Ellis doet het goed in detectie en behaalt level 2. Het is geweldig om te zien hoe blij en gedreven ze is!

Augustus:

Pella behaalt de CSAU en TAN Championnat en staat in de Class Utilisation van de Franse Speciale. Ze krijgt een uitmuntend en behaalt de titel s.r. utilisation.

September:

Dit jaar ligt de nadruk meer op de obediene en andere zaken en doen we wat minder agility-wedstrijden. Nadat Ace gestopt is, loop ik met Pella en Ellis, maar beiden behalen geen aansprekelijke resultaten. Ellis heeft nog steeds moeite om een heel parcours af te leggen zonder afleiding, Pella doet het steeds beter, maar ik ben vaak net te laat met mijn aanwijzingen en dan is de disk alweer een feit.

September:

We maken nog steeds fijne wandelingen, maar dan wel in twee partijen: Ellis apart en daarna de drie anderen.

Oktober:

Ellis en ik doen mee aan onze allereerste Canitrail. Het is een geweldig leuke belevenis en we gaan het zeker vaker doen! Helaas hou ik er een knieblessure aan over, dus voorlopig even geen hardlopen.

November:

Ellis doet mee aan de IGP-clubwedstrijd bij WHG Stroe. Ze behaalt een prachtige derde plek overall en wordt beste IGP1-er. Boven verwachting! Voor mij was dit een test om te zien hoever ze in de training is. Ze is bijna toe aan een echt examen!

December:

Kalle's buik is zo goed als dicht. Op het minigaatje dat er nog is zit een korstje. Zijn vacht is weer prachtig aangegroeid, hoewel hij wel een zogenaamde 'fevercoat' heeft, een vacht met grijze uiteinden van de haren. Ik vind het prachtig. We beginnen 2020 in ieder geval goed!

Laatst gewijzigd op:

frames

stat counter

Januari: Het loopt volledig fout tussen Pella en Ellis. Ellis heeft altijd al provocerend gedrag, niet om de rangorde over te nemen, maar zo is ze gewoon. Pella gaat richting loopsheid, is dan door haar hormoontjes minder tolerant en is het 'gedoe' van Ellis volkomen zat. Ze valt Ellis aan, maar die is veel sterker en heeft voordat ze het zelf door heeft Pella eronder gewerkt. Pella geeft echter niet toe. Ik krijg ze met moeite uit elkaar. Dit gebeurt een aantal keren en dan besluit ik dat de dames definitief uit elkaar moeten. Ik tover mijn bijkeuken om tot kennel en dat is voortaan het verblijf van Ellis. Uitlaten gebeurt voortaan strikt gescheiden. Het duurt nog maanden voordat de dames echt weer helemaal tot rust zijn.
	Maart: Na ruim 14 jaar is Dasha aan het eind van haar leven gekomen. Ze heeft leverproblemen en stopt met eten. Mijn lieve moppie slaapt vredig in mijn armen in.
Mei: Pella en ik doen weer mee aan het FMBB, dit keer in Pisec (Tsjechië) en dit keer in de OB3. Pella loopt een prima wedstrijd en kwalificeert zich voor de finale. Ook daar loopt ze heel goed, maar we eindigen niet hoog. Dat was ook niet de verwachting en ik ben zeer tevreden en trots. En wat een belevenis was het weer!
	Mei: Ellis is begonnen met detectie-training. Ze vindt het superleuk en heeft veel talent. Met speels gemak behaalt ze haar level 1 certificaat.
Mei: Met Ellis ben ik begonnen met canicrossen. In mei doen we onze eerste wedstrijd. Het smaakt naar meer!
	Mei: Een week voor zijn 11e verjaardag loopt Ace zijn laatste agility-parcours. Zijn nek, rug en heupen zijn niet goed meer. Hij heeft een super carrière achter de rug, we hebben samen veel plezier gehad en veel prijzen behaald. Hij gaat met eervol pensioen!
Juni: Pella en ik doen mee aan het NK Obedience in de OB3. Ze had een redelijk seizoen gelopen en was al 3e in het wedstrijdkampioenschap. Tijdens het NK maakt ze een aantal dure fouten en wordt 4e in het dagklassement. Al met al voor een eerste seizoen OB3 ben ik supertrots op haar!
	Juni: In mei wordt Kalle heel ziek, alvleesklierontsteking. Hij komt er bovenop, maar krijgt als complicatie vetnecrose: zijn hele buikvel en vet sterft af, een gapend gat achterlatend. Hij wordt in Juni geopereerd en de restanten huid worden aan elkaar genaaid om het gat te dichten. Zijn ziekenboeg is een bench in de huiskamer.
Juli: De operatie van Kalle heeft slechts een kleine verbetering gegeven, maar het gat is grotendeels weer open gegaan. Hij gaat opnieuw onder het mes. De huid van zijn dijen wordt ook gebruikt, waardoor hij zover ingepakt is, dat hij bijna niks meer kan. Het mannetje heeft pijn, het verband zakt steeds af en het is voor hem en mij afzien. Maar hij herstelt redelijk en na enige tijd mag het verband eraf. Omdat het gat nog steeds groot en open is, moet hij wel een jasje met pamper aan. Dat gaat een hele tijd goed. Het gat wordt kleiner, maar op een gegeven moment is Kalle klaar met zijn jasjes. Hij scheurt ze van zijn lijf af en verder hestel moet dan dus maar bloot gebeuren.
	Augustus: Ellis doet het goed in detectie en behaalt level 2. Het is geweldig om te zien hoe blij en gedreven ze is!
Augustus: Pella behaalt de CSAU en TAN Championnat en staat in de Class Utilisation van de Franse Speciale. Ze krijgt een uitmuntend en behaalt de titel s.r. utilisation.
	September: Dit jaar ligt de nadruk meer op de obediene en andere zaken en doen we wat minder agility-wedstrijden. Nadat Ace gestopt is, loop ik met Pella en Ellis, maar beiden behalen geen aansprekelijke resultaten. Ellis heeft nog steeds moeite om een heel parcours af te leggen zonder afleiding, Pella doet het steeds beter, maar ik ben vaak net te laat met mijn aanwijzingen en dan is de disk alweer een feit.
September: We maken nog steeds fijne wandelingen, maar dan wel in twee partijen: Ellis apart en daarna de drie anderen.
	Oktober: Ellis en ik doen mee aan onze allereerste Canitrail. Het is een geweldig leuke belevenis en we gaan het zeker vaker doen! Helaas hou ik er een knieblessure aan over, dus voorlopig even geen hardlopen.
November: Ellis doet mee aan de IGP-clubwedstrijd bij WHG Stroe. Ze behaalt een prachtige derde plek overall en wordt beste IGP1-er. Boven verwachting! Voor mij was dit een test om te zien hoever ze in de training is. Ze is bijna toe aan een echt examen!
	December: Kalle's buik is zo goed als dicht. Op het minigaatje dat er nog is zit een korstje. Zijn vacht is weer prachtig aangegroeid, hoewel hij wel een zogenaamde 'fevercoat' heeft, een vacht met grijze uiteinden van de haren. Ik vind het prachtig. We beginnen 2020 in ieder geval goed!