OB3-selectiewedstrijd KC Zeist
(19-5-2019)
| Oefening 8: Om de pion met richtingapport over horde |
| Filmpje van de 'blooper' van Pella van vandaag. De andere 'blooper' was nagenoeg identiek.
(met dank aan Femke Engelen voor het filmen, altijd fijn als iemand dat voor je doet, zeker als het missers betreft, want dan kun je het evalueren en ervan leren). Ik post dit verhaal, omdat ik denk dat mensen nog te vaak denken in termen als "de hond was eigenwijs, de hond stak zijn middelvinger op" en dergelijke. Ik denk dat dat vaak niet zo is en dat je verder moet denken en zoeken naar de werkelijke oorzaak. Daarom hieronder mijn analyse, welllicht brengt het iemand op goede inzichten bij zijn eigen hond. Dit heeft ze in training nog nooit gedaan. Afgelopen zomer heeft ze het voor het eerst gedaan, tijdens het FMBB afgelopen week ook een keer en nu dus twee oefeningen. Het betreft eigenlijk niet de moeilijkheid van de oefening zelf, maar de afwerking, iets wat ze prima kan. Na afloop nog even getraind en daar deed ze het zonder enige bemerking. Wat zou het kunnen zijn? Bezitterigheid van het blok? Nee, dan zou ze die al eerder pakken of hem niet loslaten. Verder ken ik Pella niet als erg bezitterig. Stout of eigenwijs? Nee, dat is Pella eigenlijk nooit, daarvoor heeft ze teveel will-to-please. En bovendien geloof ik niet zo in dat concept, honden gaan niet doelbewust wat fout doen of dwarsliggen, er is altijd een reden. Stress van de baas? Ja, het is een wedstrijd, dus je bent anders dan normaal, maar bij mij is dat heel weinig. Zeker vandaag had ik weinig stress en door Pella's supergoede optreden in ring 1 was ik ook erg tevreden met haar, dus ik zal daardoor zeker geen negatieve energie uitgestraald hebben. En waarom zou ze dat dan nu krijgen en niet een jaar geleden? Spanning bij de baas zal best wat meespelen, maar ik geloof niet dat het de oorzaak is, er moet meer zijn. Dit filmpje toont iets dat ze tot nu toe nooit gedaan heeft: ze gaat op de zijkant van het blok kauwen. Daardoor kwam er bij mij een associatie boven, waarmee ik denk dat ik een verklaring voor haar gedrag heb. Pella reguleert haar spanning door met een bal in haar bek rond te sjouwen of in het bos met een dikke tak te sjouwen. Voorheen sjouwde ze die tak alleen maar mee en liet hem vallen als ze even stilstond. Tegenwoordig gaat ze bij het stilstaan liggen kauwen op de stok. Blijkbaar is sjouwen niet voldoende om stress te reguleren. Ik zie een parallel met haar gedrag met het blok: ze reageert haar spanning ermee af en net zoals met de boomstam, gaat ze erop knagen. Waarom zou ze dat nu doen en nooit eerder? Ik denk dat het gedrag boven komt als er blijkbaar stress opstapelt tot boven een bepaalde drempel. Die drempel wordt recent eerder bereikt door de onrust in mijn roedel. Ellis en Pella leven weliswaar gescheiden, dat geeft rust, maar Pella kan het maar niet accepteren dat ik met Ellis uit ga en haar niet meeneem. Daar zal ze aan moeten wennen, maar dat kost tijd. De ruimte die er is tot ze haar stressplafond bereikt is nu dus kleiner, waardoor het gedrag eerder optreedt. Dat is mijn analyse. Wat ga ik eraan doen? Dat moet ik nog rustig overdenken, maar het moet bestaan uit twee zaken: 1. Iets verzinnen waarmee Pella stress kan verlagen tussen de oefeningen door; 2. De stress-drempel bij Pella proberen te verhogen door gerichte training (b.v. vaker met uitgestelde beloning trainen). Ik ga dat nog verder uitwerken in mijn training. Voor nu baal ik wel, maar ben ik ook blij met mijn hondje, want het is en blijft een kanjer. |
Laatst gewijzigd op: