Alledag katten 2011
Inhoud:
Welkom Caspian (6 juni 2011)
Zo snel al een nieuwe kat? Ja, ik moet niet alleen aan mezelf denken maar ook aan Timber. Hoewel hij en Tessy niet echt vrienden waren, waren ze wel altijd bij elkaar in de buurt. Ze hadden een geheel eigen relatie met elkaar, ze hadden steun aan elkaar.
en toen was Tessy er niet meer en was Timber alleen. Hij toonde het niet heel duideljik, mar hij was ineens wel veel meer bij mij en de honden in de buurt. Ik ben regelmatig met de honden op stap en dan is hij dus alleen thuis. Maine coons zijn op hun eigen wijze zeer gesteld op gezelschap. Ik wilde hem dus niet lang alleen laten en ging op zoek.
Via internet kwam ik bij de cattery waar Caspian woonde. Ik zocht eigenlijk een geheel rode kater. Die was daar ook, maar Caspian sprak mij ook zeer aan. Na een bezoekje en wat navragen over de karaktertjes, besloot ik voor Caspian te gaan. Hij leek me beter te passen bij het karakter van Timber. Beide erg zacthaardig en niet al te hanig.
Op 6 juni werd Caspian door zijn fokster bij mij thuis gebracht. In haar nabijheid was hij rdelijk dapper, maar toen ze weg was, vond hij het allemaal toch wel heel erg spannend. Hij verdween achter de bank en besloot het daarvandaan eerst maar eens te bekijken.
De tweede dag bleek dat Caspian erg gericht is op mensen en graag in hun nabijheid is. Hij vond het heerlijk om door mij aangehaald te worden en snorde er lustig op los. Maar Timber vond hij erg eng en de honden nog enger (ondanks dat hij drie kleine honden gewend was).
Nog een dagje later besloot hij het huis toch wat meer te verkennen. Natuurlijk alleen als de honden uit de buurt waren. Ook maakte hij kennis met Timbe. Eerst blies hij nog stevig, maar dat was meer onzekerheid. Eigenlijk vondhij het erg interessant. Timber was ook zeer geinteresseerd en ik denk dat hijhet zelfs erg leuk vond. Maar dat is niet altijd makkelijk vast te stellen bij katten.
Wie weet hoe dit zich verder ontwikkelt.
De honden zijn niet erg geinteresseerd. Ze hebben wel geroken dat er wat nieuws is en dat het iets van een kat is, maar verder reikt hun belangstelling niet. Ze letten er dus totaal niet op. Caspian wel, die durft zich niet te vertonen als de honden in beeld zijn. Daar ga ik nog aan werken, maar eerst moet Caspian zich wat meer thuis voelen. Dat gaat steeds beter, dus de honden gaat ook wel lukken.
Dag Tessy (1 juni 2011)
Mijn meisje is er niet meer...
De geest wilde nog wel, maar het lijfje was op. Haar nieren deden het zo slecht, dat ze ziek werd als ze genoeg at. Dus at ze heel weinig, maar daardoor werd ze zwakker en zwakker.
Ik heb op internet nagezocht hoe het precies zit met nierfalen. Dit veroorzaakt misselijkheid, wat het slechte eten verklaart. Als ze goed at, konden haar nieren de afvalstoffen niet wegwerken en werd haar lijfje vergiftigd. Dus voelde ze zich erg ziek.
Hoe lang moet je dit laten gebeuren? Ze was geestelijk nog zo sterk... Maar ze zou haar lichaam overleven, ondanks pijn, misselijkheid en wie weet wat voor ongerief nog meer. Dat wilde ik haar besparen.
Op 1 juni heb ik haar laten inslapen. De eerste prik bracht haar in een rustige slaap. Geheel in stijl waren er meerdere injecties nodig om haar hartje stil te leggen. Zo snel krijg je mijn Tesse-poes niet weg!
ik heb mijn Tessy meegenomen en begraven in mijn tuin. Rust zacht mijn meisje, je was uniek, een echte koningin, ik zal je nooit vergeten...
Het is 5 voor 12 voor Tessy (mei 2011)
Het is 5 voor 12 voor mijn ouwe Maine Coon poes Tessy. Ze is ruim 18 jaar, een zeer respectabele, zeg maar gerust uitzonderlijke leeftijd voor een Coontje. Een gezond lijf en een ijzersterk karakter hebben haar tot deze leeftijd gebracht. Maar het lijf begint het te begeven. Toen ze 15 was zijn 4 rotte kiezen getrokken. Dat deed haar niks, ze at onverstoorbaar haar brokjes en "regeerde" met koninklijke waardigheid over kat en honden.
Maar de laatste tijd gaat het wat minder met haar. Ze verzorgt haar vacht niet meer en zit continu onder de klitten. En als je dat probeert eruit te kammen, dan doet haar dat flink zeer, haar huidje is zó dun... Ze vermagerde afgelopen voorjaar zeer sterk en zat vooral ineengedoken op het kastje van UPC. Lekker warm. Ook werd ze steeds vaker gepest door Timber. Hij heeft al jaren van die treiterbuien, maar ze wordt zwakker en kan niet meer tegen hem op. Met veel gekrijs probeert ze dan een goed heenkomen te vinden.
Er kwam een moment dat ik dacht: dit gaat zo niet, ik moet iets doen. Bij de controle voor de entingen afgelopen maart bleek dat de rest van haar gebit ook niet veel meer is. Maar ja, een katje van 18 ga je niet meer opereren... Maar wellicht dat ze daarom zo slecht at, brokjes wegwerken met rotte kiezen is niet alles. Ik ben dus enkele weken geleden overgeschakeld op blikvoer. Natuurlijk heeft madam karakter genoeg om duidelijk te maken welke blikjes ze NIET moet en welke wel goedgekeurd zijn. Ja, want dat karakter is nog steeds ijzersterk! En hoewel ik wel wat vermoedens heb dat ze wat dementeert, is ze doorgaans nog zeer goed te pas en weet precies wanneer er wat te halen is in de keuken. De geest is sterk, maar het lichaam is duidelijk aan het aftakelen.
Sinds enige weken heb ik een onzindelijke kat en ik ben er ondertussen achter dat Tessy dat doet. Mijn kleed in de zithoek is aan gort gepiest, dus dat heb ik in de tuin afgespoten. Daar ligt het nog te wachten tot een besluit van mij wat ik ermee moet.
Toen dat kleed er niet meer lag, pieste Tessy op de kale plavuizen en toen ik daar een stuk zeil neergelegd had, pieste ze daarop. Vervolgens heb ik er een kattenbak neergezet, maar daar piest ze strak naast. Dit weekend moest ik 2 à 3 keer per dag dat zeiltje dweilen.
"Is het niet haar tijd" opperde een clubgenoot. Misschien, maar ik vind haar eigenlijk geestelijk nog te goed. Ook het blikvoer heeft ervoor gezorgd dat ze wat minder mager is en weer wat actiever. Het is geen zielig hoopje in een hoekje, ze is eigenlijk best actief voor haar leeftijd.
Vandaag ben ik dan maar met haar naar de dierenarts gegaan om te kijken of die onzindelijkheid een lichamelijke oorzaak heeft. Natuurlijk had madam dit keer niet op het zeil gepiest, dus had ik geen urine om mee te nemen. Maar uit haar bloedwaarden bleek dat haar nieren niet goed meer functioneren. De dierenarts schatte in dat die voor ca. 33% werken. Dit zal niet meer beter worden, maar alleen verder afnemen. Als de werking tot 25% gedaald is, zal ze braakneigingen krijgen en dan wordt het kritiek. Om de aftakeling van de nieren een halt toe te roepen moet ze eigenlijk aan medicatie en dieet. Dat dieet kunnen vanwege haar gebit geen brokjes zijn, dus nu heb ik flink dure zakjes met vlees in gelei mee. Het is gelukkig goedgekeurd door Hare Majesteit. Maar dan medicijnen! Pillen zijn dus een ware ramp om bij haar naar binnen te krijgen. Met heel veel moeite en strijd zou het me een week lukken, daarna krijg ik haar niet meer te pakken. En moet ik haar leven zo zuur maken? Hoe lang heeft ze nog? Ik heb er dus voor gekozen om geen medicatie te geven, alleen dieetvoeding. En ik moet dus nog met urine terugkomen om een blaasontsteking uit te sluiten.
Is dat het allemaal waard? Ja, ik denk van wel. Ze is geestelijk nog zo goed! De dierenarts liet haar even lopen in de behandelkamer om te zien hoe ze was. Ze ging direct op onderzoek uit. Nieuwe omgevingen vindt ze nog steeds prachtig. Ja, mijn ouwetje heeft nog teveel levenslust en is nog niet toe aan een definitief slaapje. Maar het is wel 5 voor 12...
Laatst gewijzigd op: