In Memoriam

Dag moppie
Wat heb je het ondanks je onzekerheid goed gedaan!
Je zachtheid en je plichtsbesef, je enorme veerkracht én je humor
Je was een boeiende persoonlijkheid
Je was mijn moppie,
ik heb van je genoten!
Voor altijd in mijn hart
Tot ziens lief meisje

Dasha du Pré du Vieux Pont
SpH-1, G&G1, VZH, IPO III-A, Ag-2
Se, Sa

(4 augustus 2004 - 29 maart 2019)

Dasha, op de dag van haar overlijden
Dasha is op 2 oktober de gelederen komen versterken. Ze is geboren op 4 augustus 2004 in België. Toen de plannen vorm kregen om zelf te gaan fokken moest er een teefje komen dat qua bloedlijn bij Sicco paste én dat uit lijnen kwam waar wat werklust in zit. Omdat ik toen nog weinig inzicht in de lijnen had, ben ik op een tip van een andere fokker bij de Belgische Kennel Le Pré du Vieux Pont uitgekomen.

Hoewel Dasha in het nest een zelfverzekerde, ondernemende dame leek, bleek ze thuis aangekomen zeer angstig naar mensen. Door veel aandacht aan de socialisatie te besteden is dat geheel bijgetrokken. Op haar ouwe dag was Dasha een echte mensenvriendin, voor knuffels en vooral wat lekkers was ze altijd in!

Dasha was in aanleg een tante met veel actie in haar lijf, maar dat kwam er bijna nooit echt uit, want ze liep bijna altijd "op de rem". Ze was erg onzeker en had wel even tijd nodig om aan situaties en mensen te wennen. Door deze onzekerheid was ze heel geremd en stelde zich heel onderdanig op. In haar eigen omgeving liep ze door het bos alsof het van haar was en was er weinig onzekerheid in haar te bespeuren. En soms gooide ze alle remmen los en dan zag je wat voor potentie deze dame had! Supersnel en superwendbaar, maar wat wil je ook met zo'n uitermate gespierd lijf. Dasha bijna 6 jaar oud

Dasha was erg slim en leerde heel makkelijk. In G&G-training kostten de oefeningen haar weinig moeite en met wat lekkers was ze overal toe te bewegen. Op bekend terrein deed ze de oefeningen met veel enthousiasme en ze haalde zo snel achter elkaar haar G&G-Beginners en G&G1. In de wedstrijden liep ze er echter bij als een geslagen hond, zo eng vond ze het. Wie doe je daar dan een plezier mee? Niemand, dus stoppen.

Dasha 20 maanden oud
(foto Leen Vroegop)

Dasha is door mijn ex getraind in agility. Hoewel ze aanvankelijk wat onwennig en aarzelend reageerde, ging ze het wel leuk vinden. Ze leerde het supersnel aan. Na een half jaar kon ze alle toestellen al en liep ze zelfs de paaltjes zonder hulpmiddelen! In 4 wedstrijden promoveerde ze naar de B1-klasse. Daar heeft ze het heel leuk gedaan, maar ook hier speelde weer mee dat ze moest wennen aan vreemd terrein. Ze liep altijd heel netjes, maakte bijna nooit een fout, maar liep door haar stress heel traag. Daarom is André met haar gestopt.

Dasha aan het speuren
(foto Leen Vroegop)

Wat exterieur betreft was Dasha een heel elegante, super-vrouwelijke teef van behoorlijk formaat. Dat laatste zag je er niet direct aan af, omdat ze rank gebouwd was. Ze was heel kort gebouwd en echt een spier-bonkie. Wat haar showkwaliteiten betreft deed ze het leuk. Ze showde aanvankelijk erg makkelijk, maar toen ze het trucje door had (en niet leuk vond) ging ze er steeds meer als een geslagen hond bij staan. Ik ben daarom met haar gestopt om shows te lopen.

Begin 2006 ben ik met Dasha begonnen met speuren. Nou, dat was dus iets wat ze écht heel erg leuk vond! Zoals gebruikelijk leerde ze weer supersnel, maar dit spelletje vond ze helemaal het einde en ze kwam helemaal los. Als "tussenstapjes" heb ik met haar de deelcertificaten speuren van IPO-I, IPO-II en IPO-III gehaald. De punten waren niet altijd hoog, maar dat was voorzien. Dasha mocht van mij speuren zoals ze dat zelf wilde. Van nature speurde ze heel hoog, dus bij een vers spoor liep ze met de neus in de lucht. In 2013 heb ik met haar het Speurhond 1 examen behaald. Speurhond 2 heeft ze nooit kunnen behalen, ze had teveel moeite met verleidingssporen van wild. Ze raakte dan zodanig de kluts kwijt,d at ze helemaal blokkeerde. Desondanks zijn we gewoon door blijven trainen. Een groter plezier kon ik Dasha niet doen en alleen al het zien van haar vreugde maakte mijn dag al goed. Op haar 14e verjaardag heb ik haar getracteerd op een klein spoortje. O, wat vond ze dat leuk!

In 2008 heb ik met Dasha een nestje gefokt. Voor de kleine pups was ze een heel zorgzame moeder, die de werpkist zeer schoon hield en de eerste twee weken continu bij haar puppies was. Ze vond die kleine krioelende wezentjes echter ook wel eng en het gaf haar duidelijk spanning als ze over haar heen kropen. Tot 10 weken leeftijd mochten de pups bij haar drinken, daarna heeft ze ook eigenlijk niet echt meer naar ze omgekeken. Omdat het nestje haar niet echt vreugde bracht, was ik niet van plan nog een keer met haar te fokken. Daarbij kwam dat zich bij haar een half jaar na haar nestje een milde vorm van epilepsie heeft geopenbaard. Ze had er weinig last van, was alleen gedurende 5-10 minuten "stomdronken" en ging daarna weer gewoon over tot de orde van de dag. Maar dit sloot haar wel uit voor de fokkerij.

Dasha heeft op 12-jarige leeftijd een GVS-aanval gehad, maar ze herstelde ervan. Wel bleef ze daarna een scheve kop houden en was haarr evenwicht niet altijd even best. Tot op het laatst hobbelde ze mee met de roedel. De laatste maand begon ze in huis te plassen. Onderzoek toonde te hoge leverwaardes aan, hetgeen duidde op een ontsteking of een tumor. Het plassen werd erger en toen, op een dinsdag, stopte ze met eten en ging ze zienderogen achteruit. Ze had pijn, was heel rustig en leek zich klaar te maken voor het einde. Ik heb besloten niet verder te dokteren en haar rust te gunnen. Ze is heel rustig ingeslapen.


Laatst gewijzigd op:

frames