IPO1-examen Stroe - Pella
(29-10-2016)
Na toch wel de nodige jaren trainen was het vandaag de 'grote dag': IPO1-examen voor Pella. Drie onderdelen: afdeling A (speuren), B ( appèl) en C (manwerk).
Afdeling A is niet helemaal Pella's ding, ze wil nog wel eens hoeken overlopen. Maar het gaat beter. Het veld waarop ik ingetraind had, was echter droog en vrij kaal en dat is niet iets waar Pella makkelijk op weg komt. Ik had er dus toch wel een beetje schrik van.
Afdeling B is echt Pella's ding, dat kan ze heel goed. Bij een examen wil ze nog wel eens wat verprutsen, maar het is nooit zodanig dat doit onderdel volledig de mist in gaat. Dus hier had ik alle vertrouwen in. En dan afdeling C, het manwerk. Zoals de meeste Groenendaelers is Pella geen harde hond. Voor IPO moet een hond toch wel wat dreiging kunnen weerstaan. Veel honden doen dat op drift: als de adrenaline hoog is, merken ze niet zoveel meer van die dreiging. Pella komt echter niet of nauwelijks in drift, die blijft koel in de kop en ervaart de dreiging dus volop. Daardoor is afdeling C lastig voor haar. We hebben er goed op getraind, ze komt nu net voldoende in drift en heeft voldoende vertrouwen om dit onderdeel goed af te ronden. Twee weken voor het examen hebben we een test gedaan en ze was er inderdaad klaar voor.
Zoals altijd begon het 's morgens met het speuren. Tot mijn opluchting bleken we naar een andere wei te gaan, die er prachtig en groen bi lag. Het wat vochtige weer en de dauw maakte het nog beter. Pella speurde hier dan ook een voor haar supergoed spoor. Ze kreeg puntenaftrek voor te snel en met wisselend tempo speren en te hoge neus. Dat zin dingen die ik bij haar niet corrigeer, dat is haar manier. De hoeken en de voorwerpen waren uitmuntend en de 90 punten waren een feit!
Opgelucht begon ik aan afdeling B. Die ging ook goed, hoewel Pella beter kan. De apporten waren goed en snel, maar de keurmeester vond dat ik te snel de blokken pakten. Hier en daar wat scheef, maar verder zeer goed. Als laatste is dan het vooruitsturen. Pella schoot als een pijl uit de boog nar het einde van het veld. Toen ik een teken van de keurmester kreeg, gaf ik een brul "AF". Nou, die kwam dus niet binnen, want ze rende gewoon door, op zoek naar haar bal. Aan het einde van het veld draaide ze om, keek me aan van "waar is hij nou?". Ik riep nogmaals "af" en ze ging wat mokkend liggen. Maar bijna direct besloot ze om toch die bal te gaan zoeken en stond weer op, rommelde wat en kwam toen teruglopen. Ik riep nogmaals af en toen bleef ze liggen, mar de punten voor die oefening (10 pnt) waren weg. Uiteindelijk hield ze 85 van de 100 punten over, wat dan toch een prachtige score is.
Als laatste kwam het manwerk en eigenlijk was ik dar niet meer zo ongerust over: ze kon het en de andere onderdelen waren binnen. Ik stuurde haar om de verstekken en dat ging goed, het aanblaffen ging ook goed, hoewel ze wel lang moest blaffen. Toen ik mocht inlopen, bleef ze keurig in de bewaking. Ik haalde haar met een volg op, wat wat rommelig ging, maar dat had ik pas 1x geoefend. De pakwerker nam zin positie in en ik legde haar op haar plek. Tot zover niks aan de hand. De pakwerker vertrok, Pella erachteraan, ze beet in, liet direct weer los, herstelde, maar zat maar heel lichtjes op de mouw. Bij het stilstaan van de pakwerker liet ze netjes los, maar de overval die hierop volgde trok ze niet meer, ze zat te laag in drift en toonde onzeker, afwachtend. Ze beet niet meer in en de keurmeester brak het terecht af. Met zicht op de eindstreep gingen we toch nog onderuit..
Ik was vreselijk teleurgesteld, zo lang naar toe gewerkt en dan een volkomen onverwacht eind. Had ze last van mijn spanning? Ze is op dat punt wel heel gevoelig, maar ik had niet veel spanning meer. Het is wat onbegrijpelijk, maar een feit. Vallen en weer opstaan, evalueren, de training aanpassen en dan vooruitkijken.
|
Speuren |
|
Appèl |
Laatst gewijzigd op: