03-05-08: VZH/IPO-examen NVBH Kringgroep Randmeren

Nu al onze volwassen honden het VZH-diploma hebben, is het tijd voor het "grotere" werk. Thea was dan ook van plan om met Jelle IPO I examen te gaan doen. Omdat Dasha nog niet toe is aan een Speurhond-examen, dacht ze dat het wel leuk zou zijn om dan met Dasha een deelexamen IPO I speuren te gaan halen. Sinds 1 januari van dit jaar is dat mogelijk.
Helaas kwam er bij het manwerk van Jelle de laatste tijd wat de klad in. Of hij weer last heeft van zijn berucht voorjaarsdip of iets anders, feit is dat hij niet klaar was voor het IPO-examen. Omdat je bij IPO het appèl in paren loopt en hij daar toch nodig was, besloot Thea om dan dat onderdeel als deelexamen te gaan doen. Als je toch moet lopen en je weet zeker dat je hond het kan, waarom dan niet voor een deelexamen gaan?

En tja, waarom dan ook niet voor het speuren. Jelle was enige tijd terug helemaal de weg kwijt bij het speuren. Hij deed niks meer, stond wat in het veld te staan met een blik in zijn ogen van "tja, wat doe ik hier eigenlijk?". In het gunstigste geval ging hij op zicht werken om de voorwerpen te vinden, met als gevolg dat hij zich op ieder herfstblaadje of ander opvallend detail stortte. Het was duidelijk dat hij het vertrouwen mistte, hij dacht van zichzelf dat hij dit niet meer kon. Nog steeds geeft hij als het moeilijk wordt snel de moed op ("dit kan ik niet, hoor"). Thea is toen op een ander veld gaan speuren, heeft de training ook drastisch aangepast. En dat werkte: langzaam kwam het vertrouwen terug en kwam hij weer in de stemming. Maar of dit genoeg was voor een IPO-examen? Nog steeds kan hij ineens stoppen en niet meer verder gaan. Ook zijn de bochten vaak nog een groot struikelblok.
Thea besloot om het deelexamen speuren te gebruiken om te zien waar Jelle nu staat en hoe hij het doet onder examen-omstandigheden. Ze hield er ernstig rekening mee dat hij na 5 meter zou stoppen. Dat is natuurlijk niet prettig, maar dan weet je wel waar je staat.

Dus uiteindelijk ging Thea voor twee deelexamens speuren en een deelexamen appel. Voor elk deelexamen zijn 100 punten te verdienen. Om te slagen zijn minimaal 70 punten nodig.

Al vroeg werden de sporen uitgelopen voor 1 IPO III-hond en daarnaast 3 IPO I sporen voor de IPO I hond en de deelexamens van Jelle en Dasha. Zoals gebruikelijk lagen de sporen in een U-vorm, 3 strekken van elk 100 passen en twee haakse hoeken. Op de tweede strek ligt een voorwerp en het tweede voorwerp ligt op het eind.
Thea mocht kiezen met wie ze wilde beginnen en ze koos bewust voor Jelle. De zon kwam immers al sterk door en de dauw begon te verdwijnen. Dat maakt het lastiger, dus ze wilde Jelle laten speuren voordat de dauw weg was. Hij liep opgewekt met Thea naar de aanzet, altijd blij als hij weer wat mag doen. Bij de aanzet ging hij keurig liggen, maar startte wat langzaam. Thea hield haar hart vast: als hij maar door blijft gaan. Na zo'n 40 passen stond hij stil en keek om. "Toe maar" zei Thea aanmoedigend. Normaal werkt dat nauwelijks, meestal moet Thea eerst naar hem toe voordat hij door gaat. Maar gelukkig reageerde hij nu goed en speurde verder. Hij kwam ook een beetje op gang. Bij de eerste hoek liep hij iets te ver door, maar herstelde zich en kwam goed op de tweede strek van het spoor (de toeschouwers en de keurmeester dachten dat hij de hoek heel strak genomen had…). Halverwege ging hij keurig bij het eerste voorwerp liggen. Thea pakte het op en hield het omhoog. Vevoglens zette ze Jelle weer aan om verder te speuren. Even keek hij verbaasd ("hé, geen belonings-worstje deze keer?"), maar hij vervolgde prima zijn spoor. Bij de tweede hoek liep hij weer wat te ver door, maar kwam wederom vrij snel terug op het spoor. De derde strek liep hij vlot, maar ook met een vrij hoge neus. Eigenlijk wisselde hij speuren af met kijken of hij zijn bal al kon zien liggen (normaal ligt er als beloning en motivator een bal aan het eind van het spoor). Aan het eind stuitte hij op het eindvoorwerp. Die had hij niet direct verwacht, waardoor hij er iets scheef bij kwam te liggen. Thea pakte het voorwerp op, hield het hoog en beloonde Jelle met een aai. Zijn hele kop straalde echter uit: "en waar blijft mijn bal nu??!". Nee, joh, dat mag niet bij een examen. De keurmeester was tevreden ove Jelle's prestatie: een hapering op de eerste strek en beetje hoge neus, maar toch 90 punten. Wow!
Vervolgens was Eldo, de IPO I-hond aan de beurt en daarna Dasha. Ze ging keurig op commando liggen bij de aanzet. De bedoeling is dat ze daar geur opnemen, maar Dasha zat alleen maar naar Thea te kijken: "wanneer mag ik starten?". Ac, ze ruikt het toch wel. Thea liet haar starten en ze ging voortvarend op weg. Wel liep ze weer met flink hoge neus. Tja, zo'n vers spoor hoef je je natuurlijk ook niet voor te bukken, dat ruik je zo ook wel. Bij IPO willen ze echter dat de honden met de neus vlak over de grond gaan. Dat doet Dasha niet en dat hoeft ze van Thea ook niet, want dat lukt bij haar alleen onder dwang en dat is niet onze methode. En dus liep ze met de neus hoog in de wind. Maar ondertussen was ze ook wat teveel met de omgeving bezig, waardoor ze de eerste bocht mistte. Ze herstelde zich wel en kwam redelijk vlot op de tweede strek. Halverwege ging ze keurig liggen bij het eerste voorwerp. Ook zij was wat verbaasd dat ze geen worstje kreeg, maar ze ging toch wel vlot weer verder. Kort voor de bocht ging het echter mis. Ze ging ineens op zij, toen naar de andere kant opzij, toen weer verder en nog een paar rondjes dwalen. Thea vreesde het ergste, maar op een of andere manier kwam Dasha toch weer op het spoor en vervolgde ze dat op de derde strek. Gelukkig. Ze liep het laatste stukje vlot uit en vond het eindvoorwerp. Daar ging ze niet direct af, maar met een zacht commando van Thea (wat de keurmeester niet kon horen) ging ze wel netjes liggen. Zoals verwacht kon de keurmeester haar hoge manier van speuren niet waarderen. Maar omdat ze toch rond gekomen was, gaf hij haar 75 punten. Nou, daarmee was Thea dik tevreden. Twee geslaagde hondjes!

Jelle mocht tenslotte nog opdraven voor het onderdeel appel. Dat moest hij samen met Eldo, de IPO I hond lopen. Daar wilde hij nog bijna op klappen voor aanvang, maar Thea bracht hem even aan het verstand dat dat niet gewenst was. Bij het betreden van het veld keek hij nog wel steeds naar Eldo, maar hij liet verdere fratsen uit zijn hoofd. Hij liep een keurig appel, schrok weleven van het eerste schot, maar niet meer bij de tweede. Het apporteren deed hij erg netjes. De 1 meter hoge sprong ging hij zonder aanraken over en ook de schutting deed hij keurig. Als afsluiting mocht hij het vooruitsturen doen. Jelle is erg slecht in het voor de baas uit werken, maar Thea had hem geleerd dat er een bal aan het eind van het veld ligt. En daar wil hij wel voor lopen! Ze had een paar keer uitgetest of hij dan toch nog wel aan het eind op commando af wil en dat lukte wel. Ze had dat verder niet teveel geoefend, want anders gaat de snelheid er weer uit. Ach, hij doet het wel, dacht ze. Maar dat was deze keer even niet. Jelle ging heel vlot vooruit, maar het af-commando negeerde hij. Overduidelijk ging hij op zoek naar zijn bal. Hij was bijzonder vastberaden. "Vanmorgen geen bal, dan moet er toch echt nu een bal zijn!" leek hij te denken. Hij dook zelfs de bosjes in, want hij moest en zou die bal vinden! Jammer, die oefening ging dus de mist in. De keurmeester gaf verder puntenaftrek voor traag werken, maar dat had Thea al ingecalculeerd. Jelle is traag en met zijn bijna 9 jaren zal dat niet veranderen. Toch kreeg hij een nette 86 punten.

Met een zeer tevreden gevoel ging Thea dus naar huis met drie deel-diploma's en de belofte aan Jelle dat hij morgen zijn balletje krijgt!

Resultaten Dasha en Jelle:

  IPO I - Deel A
(speuren)		 IPO I - Deel B
(appèl)
Dasha 75 -
Jelle 90 86

(Keurmeester A. Stappers)

Laatst gewijzigd op:

frames