Update blessure Sicco
Sinds begin mei 2007 zijn we met Sicco aan het sukkelen met een blessure, of eigenlijk een reeks van blessures.
Omdat we regelmatig vragen kregen en wat er nou eigenlijk aan de hand is en waarom het zo lang duurde, hebben we dit hieronder
chronologisch weergegeven.
| 2 mei 2009 |
Er is al een tijdje geen update van Sicco geweest, omdat hij eigenlijk gewoon met de meute meehobbelde en er dus weinig te melden was. Thea was wat met hem aan het speuren en deed wat zoekwerk om zijn kop bezig te houden. Door omstandigheden is het speuren de laatste tijd er een beetje bij ingeschoten en werd er dus heel weinig met Sicco getraind. Dat beviel hem duidelijk niet. Hij werd er wat chagrijnig van. Ook worden de puppen langzaamaan volwassen en voelt hij daar enige bedreiging van. Dit komt ook doordat er met hen wel getraind wordt en er daardoor dus meer aandacht naar hen uitgaat dan naar Sicco. Hij werd er duidelijk door uit zijn evenwicht gebracht en raakte wat onzeker. Dat uitte zich in het vrij regelmatig afreageren op Jelle of op een van de puppen. Ook kon hij erg weinig hebben van ze.
Recent dacht Thea hem eens wat stoom af te laten blazen door wat G&G3 met hem te trainen. Nou, daar kwam hij helemaal los! Hij vond het prachtig en deed het verbazingwekkend goed. Hij gaat nog steeds niet vlekkeloos zitten, maar hij deed het toch wel zodanig, dat het binnen acceptabele grenzen viel. En hoe verbazingwekkend is het als een hond na 1,5 jaar niet trainen de oefeningen nog zo goed kan! Thea is dus voorzichtig weer wat begonnen met trainen. We zien wel hoe ver hij komt, hij geniet er in ieder geval met volle teugen van en zijn humeur is er ook op vooruit gegaan. En toen gingen we laatst voor de entingen naar de dierenarts. Bij de algehele controle constateerde die een hartritme-stoornis. Op 7 april 2009 is een ECG gemaakt en een echo van het hart. Daaruit bleek dat de pieken van de hartslag iets te hoog lagen en dat daarbij regelmatig een extreem hoge piek zichtbaar is. Volgens de dierenarts wordt dit veroorzaakt door een extra elektrische puls. Deze extreme slagen komen echter niet zodanig vaak voor dat medicatie nodig is. Ook de iets te hoge pieken van de gewone slagen zijn niet extreem genoeg voor medicatie. Uit de echo kwam naar voren dat Sicco weliswaar een groot hart heeft, maar de wanden zijn sterk en normaal. Hij heeft dus een soort sporthart. Over enkele maanden laten we hem weer controleren om te zien hoe de zaak er dan voor staat. Tja, en dan is de vraag: moet je dan nog wel met hem trainen. Uit de ECG en echo bleek, dat de frequentie van extreem hoge slagen toenam bij activiteit. Hoewel de dierenarts dit ontkende, denkt Thea dat er dus een gevaar is dat Sicco bij grote inspanning "in de strijd blijft". Er is dan kans dat het hart gaat defibrilleren. Maar stilleggen is voor Sicco geen optie, dat is de laatste manden gebleken. Dus gaat Thea door met de ingeslagen weg en traint ze met Sicco voor G&G3. Beter een blij leven dan een lang leven. Maar nog beter is natuurlijk allebei, dus we laten hem binnenkort weer controleren. |
| 15 februari 2009 |
Sicco gaat langzaam, maar gestaag vooruit. Hij kan steeds meer aan. Vaak zag je hem halverwege de wandeling meer gaan manken, maar dit wordt steeds minder.
Hij lijkt zelf te snappen dat hij niet meer alles kan. Natuurlijk is hij in zijn kop nog steeds die supergedreven jonge sporthond, maar hij is verstandig genoeg om zijn grenzen niet teveel op te zoeken.
We laten hem daarom lekker zijn gang gaan. Hij springt de auto weer in, rent met de meute mee en daagt ze af en toe uit voor een dolletje. Aan gezag heeft nij niks ingeboet, hij is nog steeds de onbetwiste roedelleider en de jonge garde heeft gepast respect voor hem.  (Klik op de foto)
|
| 9 januari 2009 |
Na enige aarzeling besloot Thea om Sicco toch mee te nemen op de wekelijks de wandeling. Hij heeft nog weinig spierkracht en op de wandeling gaat het spul behoorlijk te keer!
Maar het is ook een goede gelegenheid voor hem om zijn spieren te trainen en de laatste tijd laat hij ook wel zien dat hij zich bewust is van zijn zwakte en zich wat meer gedeist houdt.
Hij vond het prachtig, genoot met volle teugen en liep de anderhalf uur probleemloos mee. (Klik op de foto)
|
| 1 januari 2009 |
Sicco is afgelopen vrijdag meegeweest naar Heemskerk om te speuren. Omdat hij nog erg veel spierkracht mist heeft hij slechts een half uurtje gelopen. Hij deed het prima, maar het was te zien dat hij conditioneel niet veel langer had kunnen doorgaan. Maar genieten deed hij wel! Vandaag hebben we met de honden een wandeling van een uur gemaakt in het bos. Sicco was mee, liep gewoon los en hij hield het goed vol. De stijgende lijn zet gestaag door! |
| 25 december 2008 |
We laten Sicco weer los lopen. Dat gaat goed en hij krijgt er meer beweging door, waardoor hij zijn poot dus meer oefent.
Hij vindt het prachtig! (Klik op de foto)
|
| 20 december 2008 | Met Sicco gaat het nog steeds gestaag vooruit. Af en toe doet hij iets te wild en loopt dan prompt even te trekken, maar dat verdwijnt vaak snel. Hij loopt nog steeds aan het roltouw, maar binnenkort mag hij naast de fiets. Dan hopen we dat zijn bespiering weer wat op peil komt en dat het manken ook langzaamaan wegtrekt. Hij mag dan ook weer los. Daar zal hij wel zin in hebben! Het is duidelijk dat hij steeds minder last van zijn knie heeft, want hij begint steeds vrolijker te worden en steeds actiever. Echt actief aan het roltouw gaat niet, maar hij probeert weer regelmatig een van de andere uit te dagen en ook sjouwt hij weer vaak met stokken. |
| 7 december 2008 |
Met Sicco gaat het gestaag vooruit. De antibioticakuur heeft ervoor gezorgd dat de wond weer rustig werd en binnen een paar dagen zag het er weer netjes uit. Nu zie je alleen nog maar een kaal streepje.
Sicco is vrolijk, loopt weer met takken te slepen (wat enigszins lastig is aan het roltouw…) en loopt de ronde mee, ook over het gras. 's Morgens loopt hij beter dan 's avonds. Dan wordt hij waarschijnlijk wat moe en gaat zijn poot wat zeer doen. Hij loopt nog steeds mank, maar dat zal wel even zou blijven. Plassen doet hij zowel met zijn linker als met zijn rechter poot omhoog, dat maakt hem niet uit. Hij heeft daarbij duidelijk een goede stabiliteit in zijn geopereerde knie. We doen nu regelmatig korte looppasjes om hem wat training in zijn geopereerde poot te geven. De puppyren is al weer enige tijd opgeruimd. De korte stukjes beweging die Sicco in huis krijgt is goed voor de genezing van zijn poot. We moeten soms wel uitkijken dat Sicco niet te enthousiast doet, want dan vergeet hij met zijn dolle kop dat hij een zere poot heeft. Of hij denkt dat alles net zo goed op 3 poten gaat en dat is toch niet helemaal zo. Hij moet nog een paar weekjes aan het roltouw, maar we hebben er goede hoop op dat Sicco daarna weer goed mee kan op de wandelingen en lekker kan rennen. |
| 26 november 2008 |
Met Sicco gaat steeds beter. Hij loopt natuurlijk nog wel mank, maar hij tippelt toch keurig een half uurtje met de rest mee. Wel aan het roltouw en hij mag geen gekke dingen doen, maar hij is al lang blij dat hij weer mee mag. We nemen dan wel een makkelijke route met een verhard pad, want een lange route door het gras is dan toch wel wat teveel gevraagd. Hoewel... daar is hij wel bijna aan toe. Hij gebruikt zijn geopereerde poot vrij goed en staat er regelmatig op bij het plassen. Bij het lopen houdt hij hem nog wat stijf, maar hij kan hem goed buigen. Ook thuis hoeft hij bijna niet meer in de puppyren. We vinden dus nu regelmatig een van de andere honden in de ren. Blijkbaar is het best een lekker rustig plekje. Ook Sicco lag er al een keer in zonder dat hij erin getild was. Is die donder dus over de (lage) instap gehupt. Ja, het wordt nu oppasen dat hij niet te overmoedig wordt. De wond was maandag aardig rood, maar de antibiotica lijken hun werk te doen, want het wondgebied is al een stuk rustiger. Sicco hoeft zijn "pyama" niet meer aan, want hij zit nauwelijks aan de wond. Het heelt verder goed en er groeit ook alweer wat haar.  (Klik op de foto voor een close-up van de knie)
|
| 24 november 2008 | Vandaag zijn de hechtingen uit de wond op Sicco's knie gehaald. De wond zelf was wat rood en gezwollen. Dit duidt op wat ontstekingsverschijnselen, dus Sicco heeft een antibiotica kuurtje meegekregen. Verder was hij prima te pas. Het lopen gaat hem goed af. |
| 22 november 2008 |
Het gaat goed met Sicco. Hij lijkt minder last van zijn wond te hebben. We houden nog wel angstvallig zijn "pyama" om zijn poot, want hij heeft toch nog steeds wel de neiging om eraan te likken.
Het lopen gaat Sicco goed af. Hoewel het in de loop van de dag wel iets minder wordt, loopt hij vlot en kan al een heel stuk mee. En dat zonder pijnstillers. De straat op en neer vindt hij echt niks, dan loopt hij plichtmatig heen en weer en doet geen enkele plas of hoop. We hebben hem vandaag en gisteren al weer wat meegenomen naar het bos en daar wordt hij wel blij van en hij doet dan wel zijn behoefte. Hij is dan wel voorzichtig. Als Auke woest met een stok langs komt denderen, dan stapt hij opzij om niet met zijn poot in het gedrang te komen. Bij het plassen staat hij zowel op zijn goede als zijn geopereerde poot, dus dat is een goed teken. Net als de vorige keer bij zijn andere knie loopt hij wel op zijn geopereerde poot, maar staat hij er vaak niet op als hij stilstaat. Het is natuurlijk allemaal nog gevoelig. Dat merkt Thea ook als ze de zalf op de wond smeert, dan trekt Sicco wel wat met zijn poot. |
| 19 november 2008 |
Sicco heeft het zwaar. Zijn knie gaat erg goed, dat is niet het probleem. Hij blijkt echter niet tegen de pijnstiller te kunnen en raakte zondag behoorlijk aan de dunne. Ook moest hij af en toe braken. We zijn vervolgens met de pijnstiller gestopt, maar pas vandaag had hij weer een normale keutel.
Behalve dat probleempje heeft Sicco last van de wond. Het prikt telkens en dat kun je zien doordat hij steeds alsof hij door een vlo gebeten wordt naar zijn poot reageert. Hij is enorm aan het likken aan zijn "pyama". Doordat die dan bijna doorlopend helemaal nat is, vond Thea de wond er vandaag minder mooi uitzien. Ze had gisteren vanwege de darmproblemen een afspraak gemaakt voor vandaag, maar dat was dus niet meer nodig. Toch is ze gegaan om de wond even te laten nakijken. Sicco vond het geweldig dat hij mee mocht in de auto en kwam al jodelend en stuiterend de dierenartsenpraktijk binnen. Het was dat zijn "pyama" om zijn poot zat, anders had men niet kunnen zien dat hij nog geen week geleden een zware knie-operatie ondergaan had… Wat een mafkees ;-) De wond bleek inderdaad iets geïrriteerd, maar niet ontstoken. Met een zalfje, een andere pijnstiller, een pilletje tegen overmatig maagzuur en een vette rekening (ze worden nog eens rijk van ons…) ging ze vervolgens weer naar huis. Hopelijk geeft dit wat verlichting voor Sicco. Het lopen gaat Sicco boven verwachting goed af. Net als vorig jaar zie je hem in de loop van de dag wel wat meer gaan manken, maar over het algemeen is hij aardig vlot. Als we hem uit de puppyren halen moeten we hem ook stevig vasthouden, anders zou hij zo naar de voordeur stormen! De straat op en neer vindt hij niks aan en dat laat hij blijken door in één ruk heen en vervolgens weer terug te lopen, zonder een plas of hoop te doen. Alleen als hij echt nodig moet, dan doet hij het. Tja, nog even volhouden jongen, want het is nog iets te vroeg om met de meute mee te kunnen lopen. |
| 16 november 2008 |
Met Sicco gaat het eigenlijk naar omstandigheden erg goed: hij is vrolijk, wil graag lopen en loopt dan de straat uit en terug (ca. 300 meter heen en dan weer terug). Hij mankt dan wel, maar vanavond stond hij te plassen met zijn goede achterpoot omhoog en steunend op zijn geopereerde achterpoot. De mouw van Thea's shirt doet goed dienst om te voorkomen dat Sicco aan de wond zit. Het is wel grappig, het is net of hij deels een pyama-broek aan heeft.
Vorig jaar om bijna dezelfde tijd (zie onderaan 6 december 2007) heeft hij dus exact dezelfde operatie aan zijn andere knie gehad. Als we het vergeljken, dan hebben we de indruk dat hij nu beter is dan toen. We hebben dus goede hoop dat hij weer redelijk normaal zal kunnen lopen. (Klik op de foto voor Sicco in zijn "halve pyamabroek")
|
| 14 november 2008 |
Sicco was gisteravond nog erg duf en liep bijna niet. Vanmorgen was hij echter weer helemaal bij en opmerkeljk levendig. Hij gebruikt zijn poot al wat bij het lopen, dus dat gaat naar wens. Na de operatie is de wond bedekt met een grote wondpleister. Die mag er na 3 dagen af en als het eerder gebeurd is ook niet erg. Vorige keer ging ij er na twee dagen af en zat Sicco helemaal niet aan de wond. Vanmiddag bleek de pleister echter totaal verdwenen te zijn (opggeten?) en dat is toch wel vrij snel. Bovendien begon Sicco aan de wond te prutsen. Het lijkt erop dat er al een hechting uit is. Thea heeft er dus met gaasjes een nieuwe pleister opgeplakt. Om te zorgen dat Sicco dat er niet af haalt, heeft ze hem eerst een kap om gegeven. Daar raakte hij echter zeer gestresst door en dat is ook niet goed voor zijn poot. Dus ging de kap maar weer af. Vervolgens heeft Thea een oud shirt verbouwd. De mouw zit nu om Sicco's poot en met een restje van het shirt is het zodanig om zijn lijf geknoopt, dat het niet afzakt. Sicco vindt het best, hij heeft er geen last van en accepteert het zonder problemen.  (Klik op de foto voor meer foto's)
|
| 13 november 2008 |
De geschiedenis herhaalt zich. Sinds augustus waren we lekker met Sicco aan het speuren. Daarin kan hij goed zijn energie kwijt. Echter, ruim een maand geleden is Sicco flink mank gaan lopen. Wat precies de oorzaak is, is onduidelijk, het gebeurde in ieder geval weer in een periode waarin de dames loops waren. Dan is Sicco nogal extreem in zijn manier van doen. Vanaf die tijd hielden we hem dus rustig en lieten hem uit aan het roltouw. Omdat er nauwelijks verbetering in zat, hebben we maar weer een afspraak gemaakt met de orthopeed. Vandaag was het zover, we hadden om 11.00 uur een afspraak. De orthopeed zit tegenwoordig in Hilversum, dus het was een eindje rijden. De orthopeed had weinig tijd nodig om de diagnose te stellen: de kruisband van de linker knie was afgescheurd. Ze liet ons het voelen. Ze draaide de poot en je kon voelen dat boven en onderbeen ten opzichte van elkaar verschoven. Dat kan alleen maar als de kruisband kapot is, als die nog heel is lukt dat niet. Tja, dus moest het weer een operatie worden. Toevallig had de orthopeed 's middags nog ruimte. We besloten om de operatie dan maar meteen te laten uitvoeren. Het heeft immers geen zin om een hond langer te laten sukkelen. André ging weer naar zijn werk en Thea bleef bij Sicco tot hij zijn prikje kreeg en om ca. 13.00 uur in slaap sukkelde. Toen is ze naar huis gegaan. André heeft Sicco vervolgens om 17.30 uur weer opgehaald en thuisgebracht. Daar stond de puppyren voor hem klaar. Dat is een ideale ziekenboeg, waarin de patiënt rustig ligt, maar tevens geen kans heeft om rare fratsen uit te halen. Sicco bleek inderdaad de kruisband van zijn linker knie finaal afgescheurd te hebben. Gelukkig is de meniscus nog heel. De linker knie is nu op dezelfde manier behandeld als de rechter knie: de kapotte band is verwijderd en het kapsel is wat overlappend gehecht, zodat dit als een extra versteviging kan dienen. De orthopeed gaf ook aan dat zichtbaar was dat Sicco die linker knie al eerder geblesseerd had: er waren wat bobbeltjes en wat arthrose zichtbaar. Het wordt nu dus weer 6 weken rustig aan doen met hem.  (Klik op de foto voor meer foto's)
|
| 25 augustus 2008 |
Sinds 19 april is er veel gebeurd. Sicco ging in een gestage lijn opwaarts en we hadden er goede hoop op dat hij helemaal terug zou kunnen komen. Toch had hij regelmatig last van zijn knie, vooral als hij G&G getraind had. Van de Agility-training had hij eigenlijk nooit een duideljke terugslag. Bij de G&G-training maakte hij veel korte wendingen en abrupte bewegingen, omdat Thea met een bal erbij trainde. Ze heeft de training dus drastisch ingekort en zoveel mogelijk voorkomen dat Sicco rare bewegingen maakte. Maar dan bleef er niet veel over van de training… Tweemaal heeft ze geprobeerd om weer een wedstrijd te lopen, maar hij was te stram in zijn knie en ging dus de mist in zodra hij moest gaan zitten of liggen. En dan scoor je veel nullen! Bij André leek het een tijd goed te gaan. Echter, ergens in juni kreeg Sicco een terugval. Het is niet zo duidelijk waarom of wat er gebeurd is, maar hij had duidelijk weer moeite met springen. In de wedstrijd gooide hij daardoor meer latten eraf dan voorheen. Je kon zien dat hij eigenlijk niet wilde springen, maar het deed, omdat dit van hem verwacht werd. Ondanks dat we stopten met trainen met hem bleef hij op dit wat lagere niveau steken. Na dit een aantal weken aangezien te hebben besloten we om terug te gaan naar de orthopeed om te laten controleren of alles nog wel heel was in zijn knie en om uit te zoeken wat er nu (weer) aan de hand was. Vanwege de vakantie werd het pas 25 augustus dat we dit lieten doen. Tegen die tijd liep hij eigenlijk best goed, maar zitten ging nog steeds erg slecht en als je met hem traint heeft hij zeer snel de koek op, terwijl hij bijvoorbeeld bij een stukje fietsen het wel normaal vol houdt. Ook had hij begin augustus een rare dip. 's Avonds wilde hij opstaan en zakte toen door zijn linker knie. Daarna was hij aardig mank en had een paar dagen nodig om weer op zijn normale peil terug te komen. We hebben geen idee waar hij dit van gekregen had. De orthopeed kon eigenlijk aan de knie niets bijzonders ontdekken. Hij kraakt een beetje. Waarschijnlijk zitten er wat ruwe plekjes als gevolg van de operatie. Die moeten slijten en daar moet hij ook aan wennen. Maar verder was de knie mooi droog en voelde hij stevig aan. Wel had hij erg weinig bespiering op beide achterpoten en vond ze hem wat aan de magere kant. Het advies was om wat meer te voeren, zodat hij dit kan omzetten in bespiering. Omdat de orthopeed het idee had dat hij wat mankte met zijn voorhand heeft ze die ook nog gecontroleerd. Ze vond zijn polsen wat stijf en dacht dat hij daar wat slijtage in had. Zijn rug was wel in orde, hij reageerde ook niet op enige druk daarop. Al met al kon de orthopeed geen vreemde dingen ontdekken: de knie is in orde, maar wat krakerig. Daar zal hij mee moeten leren leven. Verder zijn zijn polsen blijkbaar ook niet helemaal goed. Het eindoordeel was dat het beter voor hem is om hem niet meer zwaar te belasten. Is dit dan het einde van zijn veelbelovende Agility-carrière? Is dit het einde van zijn enthousiaste G&G-carrière? Waarschijnlijk wel, maar we moeten het nog even laten bezinken. Hij moet wel iets blijven doen, want daarvoor is hij nog te jong en is zijn geest te actief. We zullen hem meer laten speuren, maar kunnen eigenlijk nog niet geloven dat dit dan alles voor hem is… |
| 19 april 2008 | Inmiddels heeft Sicco alweer twee agility-wedstrijden gelopen en dat ging goed. Hij is nog niet zo snel als hij was, maar nog net zo gek! Van de wedstrijden heeft hij geen weerslag van. Wel is hij af en toe stram na een training (Agility of een pittige G&G-training). Hij loopt steeds beter, maar hij heeft nog steeds een mankje. Thea heeft toch besloten om hem in te schrijven voor de G&G-wedstrijden. Ze houdt er rekening mee dat hij niet veel punten zal halen. Ten eerste is de keuring veel strenger geworden, ten tweede gaat hij nog steeds niet graag zitten. Waarschijnlijk komt dat door zijn wat stramme knie. Dat heeft gewoon zijn tijd nodig. Thea wil toch graag de wedstrijden met hem in, om te zien waar hij staat en waar ze dus de training op moet richten. |
| 19 maart 2008 | Sicco gaat zo goed vooruit, dat André nu al enkele keren op Large-hoogte met hem getraind heeft. Dat houdt Sicco vol zonder dat er een terugslag te zien is. Aanvankelijk was duideljk te zien dat hij er moeite mee had, omdat hij sprongkracht mistte. Nu gaat het hem echter steeds gemakkelijker af. André schat in dat Sicco nu op 70-80 % van zijn oorspronkelijke kracht zit. Hij is er dus nog niet, maar hij komt er dichtbij. Tenzij er gekke dingen gaan gebeuren wil André met Sicco de eerste B2 wedstrijd gaan lopen. Hij zal dan alleen het Vast Parcours en de Jumping doen en het Spel overslaan. Dat moet voor Sicco zonder problemen te doen zijn. |
| 9 maart 2008 |
Sicco gaat nog steeds gestaag vooruit. Zijn bespiering wordt steeds beter. Het gat in zijn bespiering aan de rechterkant is langzaamaan afgenomen en is nu bijna verdwenen. Afgelopen week heeft André weer een aantal malen met hem gefietst. Op maandag is hij meegeweest naar de Agility-training bij de KC NOP, waar hij met de medium-hondjes heeft meegedaan. Dat ging hem prima af. Woensdag heeft André met hem in Almere getraind, waarbij de sprongen tussen medium en hoog ingesteld waren. Sicco tikte slechts één latje. Zijn sprongkracht gaat ook sterk vooruit. Op donderdag is hij weer meegeweest naar de G&G-training, waar hij weer flink tekeer gegaan is. Ook dat ging zonder enige terugslag gepaard. Vrijdag is hij mee geweest naar Heemskerk, waar Thea met hem gespeurd heeft. Dat gaat op een praktijkmanier, wat inhoudt dat de hond door het bos heen speurt om iemand terug te vinden. Daarbij had Sicco er flink de gang in en sleurde hij flink in zijn tuig. Daar had hij wel wat terugslag van, maar deze beweging is hij dan ook niet gewend. Zaterdag en zondag heeft hij rust gekregen. Al met al heeft André er goede hoop op dat Sicco weer terug kan keren in de Agility. De eerste wedstrijd is echter al over 5 weken. Dat is wat krap, maar gezien de vorderingen die Sicco nu nog steeds maakt zou het moeten kunnen. We zullen zien!! |
| 26 februari 2008 |
Afgelopen week heeft Sicco het druk gehad. Maandag en dinsdag is hij met André naast de fiets mee geweest, telkens zo'n 5 km. Woensdag heeft André hem meegenomen naar de Agility-training. Daar heeft hij zo'n 10 minuutjes wat sprongtraining gedaan. Geen krappe bochten en mediumhoogte. Daarmee moet hij langzaam aan zijn sprongkracht weer terugkrijgen. Donderdag is hij mee geweest naar de G&G-training en heeft hij voor het eerst sinds augustus (!) weer richting-apport gedaan. Dat ging heel erg goed. Bij die oefening draait Sicco heel scherp en trekt hij flinke sprintjes. Dat kan hij nu echter goed aan. Zijn knie is nog wat stram en zijn spierkracht is nog niet geheel terug, maar de knie kan al een flinke belasting aan. Op vrijdag heeft hij zich 5 kwartier uitgeleefd in het bos, samen met de andere zwartjes en de Borders. 's Avonds was hij wat stram, maar dat mag ook wel na zo'n week. Ongetwijfeld zal hij wat spierpijn gehad hebben. Zaterdag heeft hij het lekker rustig aan gedaan. Zondag 25 februari is hij met Thea mee geweest naar de NVBH G&G-trainingsdag. Dat ging 's morgens prima. 's Middags had hij duidelijk moeite met zijn concentratie. Tja, zijn geestelijke conditie is natuurlijk ook afgenomen. Daarvoor moet hij weer in het ritme komen. Vandaag was Sicco heel goed te pas, waaruit blijkt dat hij de trainingsdag inderdaad heel goed aan kon. Helaas heeft Thea van Cynophilia geen toestemming gekregen om met Sicco mee te doen aan de eerstvolgende G&G-wedstrijd (9 maart). Hij loopt immers nog steeds wat mank en men laat geen manke hond toe. Punt. Dat is dus erg jammer, maar er is niks aan te doen. We gaan gewoon door met revalideren tot hij goed genoeg is om wel mee te doen. |
| 16 februari 2008 | Door het fietsen gaat Sicco zienderogen vooruit. Zijn bespiering is al fors toegenomen. Afgelopen donderdag is Thea weer voor het eerst met hem naar de G&G-training geweest. Daar heeft hij ook de belastende oefeningen, zoals pion-vak sturen en afstoppen gedaan. Voor hem zijn die belastend, omdat hij die full-speed doet. Alles ging prima en hij had achteraf geen last. Vrijdags is hij eindelijk weer eens mee geweest op de lange boswandeling met de Borders. Dit keer niet al te lang en redelijk rustig. Toch hield Thea af en toe haar hard vast, want Sicco leefde zich heerlijk uit. Zaterdags was hij iets stram, maar heeft 's middags toch ook weer probleemloos 5 km naast de fiets meegelopen. 's Morgens had hij ook al een stuk(je) gespeurd en wat appèl gelopen. Dat lijkt wellicht wat veel allemaal, maar de orthopeed heeft aangegeven dat we wat betreft oefenen wat tegen zijn grens aan moeten zitten om vooruitgang te boeken. Tot nu toe lijken we het goed te doen, want hij heeft geen terugval en gaat gestaag vooruit. |
| 9 februari 2008 | Het fietsen en los van de lijn bewegen doet Sicco goed, we zien een gestage vooruitgang bij Sicco. Hij heeft duidelijk een stuk meer spiermassa in zijn rechterdij en kan veel meer bewegingen aan. Thuis staat hij nog steeds weinig tot niet op zijn rechterpoot, maar ook daarin zit verbetering. Hij kan er nu duidelijk wel beter op staan en laat zich er ook eerder toe verleiden. Het lijkt wel of hij nog wat stijf in zijn knie is, maar dat moet door oefenen verbeteren. Thea is weer rustig met G&G-training begonnen, dat is meteen een goede oefening voor de bewegelijkheid van zijn knie. |
| 2 februari 2008 | Na twee weken los van de lijn lopen en een week fietsen zien we duidelijk vooruitgang bij Sicco. Hij loopt beter en krijgt weer spiermassa terug in zijn rechterdij. Staan op zijn rechterpoot is nog steeds niet zijn hobbie... |
| 29 januari 2008 |
Gisteren is Thea met Sicco naar de orthopeed geweest. Zijn knie bleek prima in orde. Er zit nog wel wat speling op, maar dat
moet minder worden als hij weer bespiering krijgt op zijn poot. Er zit nu een kuil, waar eigenlijk spieren horen te zitten.
Die kuil is al minder diep dan hij was, maar het is nog steeds een zeer slechte bespiering. Door naast de fiets te lopen moet Sicco weer
bespiering opbouwen. Volgens de orthopeed steunt Sicco nog niet op zijn knie, omdat hij er te weinig steun kan vinden door de slechte bespiering en omdat hij zich eigenlijk heel makkelijk op drie poten kan redden. Hij moet dus gestimuleerd worden om zijn slechte poot te gebruiken. Daardoor wordt het weer gewoon en verdwijnt het rare gevoel dat hij er nu waarschijnlijk ook in zal hebben. Behalve het fietsen moeten we een aantal oefeningen doen. André heeft gisteren en vandaag met Sicco gefietst en dat ging boven verwachting goed. We gaan daar dus maar vrolijk mee door. |
| 26 januari 2008 | Het is ondertussen 7 weken geleden dat sicco aan zijn knie geopereerd is. Hij gaat heel gestaag vooruit, maar het gaat langzaam. Tijdens het lopen staat hij wel op zijn geopereerde poot en hij loopt steeds vlotter en heeft minder terugval aan het eind van de dag. Maar hij staat nog steeds niet op zijn zere poot. We hebben hem de laatste twee weken wat vaker los, omdat hij dan toch wat meer beweegt. Zolang dat rechtlijnig is en niet te explosief, is het goed voor zijn spieropbouw. En dat is nodig, want zijn rechterpoot mist nog steeds de nodige bespiering. Het is vergeleken begin december wel vooruitgegaan, maar de poot is nog te zwak om veel van te verwachten. Maandag hebben we een afspraak met de orthopeed. Dan laten we hem even goed nakijken en hopen we dat ze ons kan vertellen waarom hij nog steeds niet op zijn zere poot staat. En we kunnen een vervolgtraject afspreken, bijvoorbeeld fysiotherapie. |
| 1 januari 2008 | Met Sicco gaat een beetje op en af. We hebben de puppyren opgeruimd en hij mag weer lekker rondhobbelen. Buiten loopt hij (aan het roltouw) het gewone rondje mee, de lange wadelingen nog niet. Dat gewone rondje gaat goed, hoewel hij toch wel blijft manken. En het lijkt erop dat hij steeds handige wordt op drie poten en daardoor steeds minder gemotiveerd is om zijn geblesseerde poot te gebruiken. Als het even niet hoeft (dus meestal), staat hij niet op zijn rechtrpoot. Oefeningen lukken haast niet: hij gaat gewoon niet staan op zijn rechterpoot en vertrouwt erop dat je hem niet laat vallen. Maar goed, de operatie is pas ruim 3 weken geleden, misschien verwachten we wel teveel... |
| 23 december 2007 |
Met Sicco gaat het langzaam beter. Hij loopt 's morgens vrij aardig, hoewel hij zijn rechterpoot minder belast en er nog steeds niet op staat in rust. Hij gaat
nu gewoon mee op de dagelijkse wandeling, uiteraard wel aan de riem. Dat vindt hij geweldig. Aan het begin moet je hem dan inhouden, maar aan het eind merk je wel dat hij moe wordt.
Hoewel zijn manier van lopen niet echt verandert, merken we wel dat hij meer uithoudingsvermogen krijgt. Maar hij ontziet zijn rechterpoot nog wat teveel,
we zullen gericht moeten gaan oefenen dat hij die meer gaat gebruiken. Thea heeft vandaag wel geprobeerd om wat oefeningen te doen, maar Sicco was zo blij dat hij iets mocht gaan doen,
dat hij alleen maar aan het stuiteren was. We moeten dus nog even een simpele oefening bedenken, waarbij hij niet kan gaan stuiteren. Sinds vrijdag laten we hem nu ook buiten de puppyren in huis rondlopen. Dan krijgt hij in huis toch ook wat meer beweging. Thea heeft vrijdag een lange rode loper gekocht, die door de hele huismaker en keuken ligt. Zo is de kans dat Sicco uitglijdt sterk gereduceerd. In de hal ligt ook een oud stuk tapijt en in de bijkeuken ligt een stuk zeil met antisliplaag. Sicco is helemaal blij dat hij weer dichtbij zijn mensen kan liggen als hij dat wil.  (Klik op de foto voor meer foto's)
|
| 17 december 2007 |
Vanmorgen zijn de hechtingen uit de knie van Sicco gehaald. Althans, de drie hechtingen aan de buitenkant. Het merendeel van de hechtingen zit aan de binnenkant en die moeten vanzelf oplossen. Normaal gesproken hoef je niet terug naar de orthopeed voor het verwijderen van hechtingen, maar omdat wij dichtbij wonen vond de orthopeed het zelf wel leuk om de hechtingen (gratis) te verwijderen en zo haar werk nog eens te bekijken. Ze vond Sicco al best goed lopen, ondanks dat hij eigenlijk niet zo goed liep. Hij was teveel bezig met "oh, we moeten weer naar de auto" en dan loopt hij te sleuren en te trekken en dan mankt hij wat meer dan wanneer hij rustig loopt. Na verdere inspectie van de knie gaf de orthopeed aan dat er geen vocht in zit en dat alles er eigenlijk goed uitziet. Wel zit er nog wat speling in, die moet verdwijnen naarmate Sicco's spieren aansterken. Dat is dan ook de belangrijkste taak de komende tijd. Gedoseerde oefeningen moeten hem weer op krachten krijgen. Eigenlijk zou je de grenzen van Sicco's kunnen moeten opzoeken en daarop moeten trainen. Dan zal hij die grenzen langzaam verleggen. De moeilijkheid is dat Sicco niet zo snel aangeeft waar zijn grens ligt. De orthopeed vond het niet direct nodig om fysiotherapie met Sicco te doen, omdat we zelf toch al het nodige met hem doen. Afgesproken is dat we eerst zelf gaan oefenen en als we daarin dreigen te verzanden, dat we dan fysiotherapie gaan nemen. Thea heeft vandaag de hoeveelheid beweging wat opgevoerd door Sicco tweemaal mee te nemen met de andere honden. Wel aan de riem, maar dus wel een grotere ronde dan hij tot nu toe gelopen heeft. En het is weer een stukje "spanning en sensatie" waar onze vriend duidelijk naar snakt. Ook heeft ze op aanraden van de orthopeed het kleine stuk in de straat een paar keer een kort drafje met hem gedaan. En dus was ons ventje vanavond moe en had hij toch wel wat last van zijn knie. Zitten we op de grens of zijn we tever gegaan? Kon hij daar maar antwoord op geven… |
| 15 december 2007 |
De afgelopen dagen zijn een beetje gelijk verlopen. 's Morgens loopt Sicco vrij goed, maar in de loop van de dag wordt het
wat minder. Dan begint hij wat meer te manken. Hij is het ondertussen spuugzat om de straat op en neer te gaan. Vandaag
heeft Thea hem meegenomen in de auto naar het bos. Nou, daar genoot hij met volle teugen! Het was weliswaar maar een klein
rondje en hij moest rustig aan de riem lopen, maar er waren weer eens wat andere geurtjes en bosjes. Dat "rustig" aan de riem lopen is trouwens
niet echt rustig, dan loopt hij stevig te trekken, omdat hij veel harder wil dan hij mag. Het wordt steeds moeilijk om hem rustig te houden. Als hij door heeft dat hij uit mag, staat hij te stuiteren in zijn ren. Als hij rustig zou doen, zou hij er via het deurtje gewoon uit kunnen stappen. Maar het woord rustig komt niet in zijn woordenboek voor, dus hij zou er zo uitspringen als je hem zijn gang zou laten gaan. We nemen het risico dus niet en tillen we hem eruit en erin. De wond is ondertussen rustig en mooi aan het helen. Af en toe prikken de hechtingen wat en soms zit Sicco er wat aan te likken. Maandag mogen de hechtingen eruit, dan is hij daar ook weer vanaf. |
| 9 december 2007 |
Het gaat goed met Sicco. Hij loopt steeds beter en is steeds minder mank. Als hij stilstaat leunt hij nog niet op zijn rechter poot,
maar tijdens het lopen steunt hij er steeds meer op. En hij wordt steeds driester, dus dat wordt nog wat de komende dagen... De plakker die de wond afdekte mocht er vandaag af. Gisteren hing hij al half los en vanochtend was hij er al bijna af. Dus heeft Thea hem er maar helemaal afgehaald. Er zit een snee van ruim 10 cm in Sicco's poot. De wond ziet er schoon en rustig uit. Sicco begint er wel wat aan te likken en aan de omgeving er omheen. Er zitten drie hechtingen aan de buitenkant. Volgens de orthopeed kan het niet veel kwaad als Sicco daaraan peutert, omdat de wond ook van binnen gehecht is.  (Klik op de foto voor meer foto's)
|
| 8 december 2007 | Vandaag heeft Sicco de stijgende lijn van gisteren doorgezet. Hij loopt steeds beter. Uiteraard kreupelt hij wel, maar hij gebruikt zijn geopereerde poot wel. Vanmorgen deed hij, al staande op zijn geopereerde poot, een plas. Ook deed hij voor het eerst na de operatie een hoop en daarbij wist hij zelf prima zijn evenwicht te behouden. Hij vindt het maar niks om in de puppyren te zitten. Omdat de rest met Thea mee was naar de training, heeft André hem vanmiddag meegenomen naar zijn werkkamer. Dat beviel hem beter. |
| 7 december 2007 |
Nadat we Sicco gisteravond laat naar buiten getild hadden en hij daar inderdaad een klein plasje deed, besloten we dat hij
de nacht wel door zou kunnen komen in zijn puppyren zonder nachtelijke plasbeurt. En dat ging inderdaad goed. Vanmorgen was
hij helemaal wakker en hij stond bijna te stuiteren toen we hem uit de ren kwamen halen. Buiten viel het nog wel wat tegen, ook wat weer betreft.
André tilde hem naar buiten en daar strompelde hij wat aan het lijntje. Plassen wilde hij eigenlijk niet. Tja, dan maar weer naar binnen
de ren in. Daar was hij het er niet mee eens dat de rest wel mee mocht en hij niet. Volgens de papieren die we meegekregen hadden zou hij nog suf kunnen zijn en weinig trek in eten kunnen hebben. Nou, dan kennen ze Sicco niet. Hij was klaar-wakker en die bak met eten die ging er gretig en met veel smaak in. Thea had hem nog even niet zoveel gegeven en hij keek ook duidelijk met een blik van "heb je niet meer van dat spul?". Om het gewricht soepel te houden moet Sicco veel kleine stukjes lopen. Thea is vandaag dus om de twee uur met hem gaan lopen. Dat ging steeds een beetje beter. Wel moest ze hem inhouden, want het liefst zou hij op drie poten met flinke vaart door de straat gegaan zijn. Door hem in te houden, ging hij voorzichtig zijn rechterpoot gebruiken, wat dus ook de bedoeling is. Aanvankelijk ging het heel langzaam, maar in de loop van de dag ging het beter. Toch gaat het nog niet helemaal van harte. Ondanks de pijnstiller doet het natuurlijk zeer. Vandaag probeerde hij drie keer zijn linkerpoot op te tillen om te plassen, maar dat corrigeerde hij snel, want op zijn rechterpoot staan is nog te pijnlijk. Maar het is wel positief dat hij het probeert, want hij zal toch langzaamaan zijn rechterpoot weer moeten gaan gebruiken. |
| 6 december 2007 |
Sicco is vandaag geopereerd. Hij bleek zijn voorste kruisband nagenoeg afgescheurd te hebben. Hoewel de band dus nog niet
helemaal door was, heeft de orthopeed hem toch weggehaald. Herstel is namelijk nauwelijks nog te verwachten en de kans dat
hij alsnog afscheurt is groot. Gelukkig was zijn meniscus nog heel. Ze vond de speling in zijn gewricht eigenlijk nog
meevallen. Omdat die speling er niet meer helemaal uit te krijgen is en omdat dit de meniscus onder spanning kan zetten,
heeft ze de binnen-meniscus iets losgemaakt. Hierdoor kan hij mee met de beweging in het gewricht en zal daardoor niet zo
snel kapot gaan. Verder heeft ze het gewrichtskapsel iets overlappend gehecht. Ten eerste wordt het kapsel zo wat nauwer,
waardoor het gewricht stevigheid krijgt. Ten tweede vormt de strook overlap zo een verdikte streng, die dienst kan doen als
vervangende band. Nu moet het weefsel zich 6 weken rustig herstellen, waarna de revalidatie kan beginnen. (Klik op de foto voor meer foto's)
|
| 3 december 2007 | Na zo'n 5 weken is er nog geen enkele verbetering in Sicco's rechterpoot. We gaan dus maar weer naar de orthopeed. Eerst maar eens weten wat er nu eigenlijk aan de hand is. Vanochtend is Thea met Sicco bij Yolanda Krooshof geweest (orthopeed dierenkliniek Emmeloord). Zij constateerde een gescheurde knieband. Ze was zeer stellig, omdat er beweging in de knie zat die anders nooit kan. Ze vond het daarom ook niet nodig om een foto te maken. De linkerknie was volgens haar wel goed (nog iets verdikt, maar wel OK). Zijn rechterpoot had verder totaal geen bespiering meer. Ze gaf aan dat een operatie van de rechterknie de enige oplossing is. Op Thea's vraag of dat geen artrose geeft, gaf ze aan dat de resten van de knieband nu ook artrose veroorzaken, dus dat er geen keus is. Wat een schrik! Wat zijn de verwachtingen? Volgens Krooshof kan hij op termijn wel weer de sport in. Dat hopen we natuurlijk vurig, maar het belangrijkste is dat hij weer normaal kan bewegen en een normaal leven kan hebben. We maken een afspraak voor donderdag 6 december. Dan moet hij onder het mes. En dan volgt een periode van 6 weken strikte rust, waarin het weefsel moet herstellen. En daarna nog maanden revalideren... Wat een ellende voor ons manneke! |
| 31 oktober 2007 | Dasha is loops geweest en dat was niet goed voor Sicco! Normaal is hij in die periode al flink opgefokt, maar dan kunnen we hem wat extra beweging geven en dat kon nu dus niet. Hij was zo gek als een deur en heeft nu zijn rechterpoot nog erger geblesseerd. Hij staat er niet op en loopt flink mank. We stoppen met de oefentherapie: we willen geen oefeningen doen met een hond die niet op een poot staat. Als hij de oefeningen uitvoert zal hij alleen zijn linkerpoot belasten en die is net genezen. En de echotherapie: waar moet dat apparaat op als je niet weet waar het probleem precies zit? We houden Sicco nog rustiger als we al deden en hopen dat zijn poot door rust geneest. In huis leggen we wat oude tapijten en een stuk antislip-zeil neer om te voorkomen dat hij weer een uitglijder maakt. |
| 12 oktober 2007 | Sicco's linkerknie lijkt OK, maar hij trekt nu met rechts. Het is ook zo moeilijk om hem rustig te houden. Buiten loopt hij aan het roltouw, dan kan er niet veel mis gaan. Binnen is hij heel rustig, maar zodra hij denkt dat we uit gaan, spurt hij naar de deur en daarbij heeft hij al een paar maal een uitglijder gemaakt over de plavuizen. We proberen het zoveel mogelijk te voorkomen, maar soms is hij ons gewoon voor. |
| 2 oktober 2007 | We gaan nog een keer naar Den Hoek. Daar constateert de dierenarts dat zijn linkerknie nagenoeg OK is. Zijn rechterheup en rug zijn echter nog niet goed. Ze behandelt hem weer manueel en met acupunctuur en we moeten de spier- en pees-versterkende middelen nog verder blijven geven. Een vervolgafspraak is niet nodig, omdat hij wel verbeterd is na de vorige behandeling en de dierenarts denkt dat hij het nu verder zelf kan redden. We blijven ondertussen nog steeds met de oefentherapie doorgaan en Sicco krijgt eens per week de echotherapie. |
| 5 september 2007 | Het schiet niet op met Sicco. We zijn vele behandelingen (echotherapie en oefeningen) verder, maar hij blijft problemen houden. André heeft zijn twijfels over de therapie die we met Sicco volgen. We gaan voor een second opinion naar de holistische dierenartsenpraktijk Den Hoek in De Bilt. Daar constateren ze dat de linkerknie weliswaar niet OK is, maar dat dit niet het grootste probleem heeft. Sicco heeft eerder last van zijn rechterheup en er zit een wervel in zijn rug scheef. Dat kan, want hij stuitert af en toe nogal ongenuanceerd door het huis (tja, als je je energie niet kwijt kunt, omdat je steeds aan het roltouw uitgelaten wordt...). En we hadden inderdaad al het idee dat hij rechts nu ook wat problemen had. Sicco krijgt manuele therapie voor rug en heup, acupunctuur en wat spier- en peesversterkende middelen. Hij knapt er wel een stuk van op. Ondertussen gaan we toch maar door met de oefentherapie, want de linkerknie is wel beter, dus blijkbaar zijn we wel op de goede weg. |
| 3 september 2007 | Ondanks dat hij door zijn blessure het halve seizoen gemist heeft, heeft Sicco zich toch gekwalificeerd voor het NK G&G2. Thea besluit mee te doen. Sicco kan weliswaar niet goed zitten met zijn blessure, dus de score zal laag worden, maar meedoen is toch een eer. Tijdens de wedstrijd blijkt inderdaad dat Sicco veel punten verliest, doordat hij geplaagd wordt door zijn blessure. Hoewel Thea de sprong heel erg laag had laten zetten, zijn ook de andere oefeningen eigenlijk te belastend voor hem, hij doet immers alles full-speed. Ze besluit hem helemaal stil te leggen. Eerst herstellen, dan weer verder met de G&G. |
| 5 augustus 2007 | We zijn weer thuis. Sicco heeft het volgehouden, maar zijn knie is er niet beter op geworden. Na enkele dagen is hij echter wel weer op hetzelfde niveau als voor de vakantie, dus echte schade heeft hij er waarschijnlijk niet aan overgehouden. |
| 28 juli 2007 | We gaan op vakantie, lekker wandelen in de bergen met de honden. Niet echt goed voor Sicco, maar hem thuislaten kunnen we ook niet over ons hart verkrijgen. |
| 20 juli 2007 | Het gaat nog steeds niet goed met Sicco's knie. De zit-sta-af-oefeningen maken het eerder erger dan beter. Met de Metacam zijn we gestopt, omdat hij er niet goed tegen kan (flinke buikpijn). Vandaag is Thea dus met hem naar een dierenarts gegaan die gespecialiseerd is in revalidatie van dieren. Die behandelt de knie met echotherapie en geeft oefeningen op voor thuis. De echotherapie verwarmt het weefsel en stimuleert zo de doorbloeding en daarmee het herstel. |
| 26 juni 2007 | Nadat de dierenarts vorige week niet goed kon vinden waar Sicco's klachten vandaan komen, is Sicco vandaag bij de orthopeed geweest. Die constateerde een knieblessure (dus geen heup-probleem) aan de linkerknie, waarschijnlijk als gevolg van een verkeerde beweging. Ze dacht aan een verrekte, misschien zelfs iets gescheurde band. Sinds Sicco vorige week weer op de Metacam gezet is lijkt het wel beter te gaan, maar dat kan schone schijn zijn... Het valt in ieder geval niet mee om hem rustig te houden. Maar hij zal zich toch nog enkele weken in moeten houden. Verder wordt ons aangeraden om zijn poot te oefenen door hem een aantal keren achter elkaar te laten zitten-staan-liggen. |
| 21 juni 2007 | Het gaat nog niet beter met Sicco, dus we zijn weer bij de dierenarts geweest. Die kon niet goed vinden waar de klachten vandaan kwamen, dus we zijn doorverwezen naar de orthopeed. |
| 14 mei 2007 | Vandaag zijn röntgenfoto's van Sicco's heupen en rug gemaakt. Deze bleken perfect in orde, dus zijn blessure is puur een spieren/banden-kwestie. Een paar weken rustige rechtlijnige beweging moet hem er weer bovenop helpen. |
| 7 mei 2007 | De dierenarts kon vandaag geen duidelijke oorzaak voor Sicco's problemen vinden, het kan in zijn rug zitten, maar ook in zijn linker-heup. Hij krijgt 10 dagen rust (aan het lijntje uit) en pijnstillers. Maandag 14 mei wordt een röntgenfoto gemaakt om bot-problemen uit te sluiten. |
| 6 mei 2007 | Tijdens een B2-Agilitywedstrijd bij HSC de Pijnhorst openbaart zich een blessure bij Sicco. Hij loopt nog competitie-punten op de Jumping, maar aan de kant vindt men hem minder snel lopen. Hij gaat ook wat raar zitten. In het Spel lukt het niet meer, hij gooit diverse latten en het is hem duidelijk aan te zien dat er iets niet goed is. Blijkbaar was het getrekkepoot van afgelopen week toch ernstiger dan we dachten. Sicco is ook een hond die gewoon door zijn pijn heen gaat, waardoor je niet zo snel wat aan hem ziet. Waarschijnlijk was het beter geweest om Sicco helemaal niet te laten lopen deze wedstrijd, maar ja achteraf is het allemaal zo gemakkelijk… |
| mei 2007 | Sicco is af en toe helemaal stram als hij opstaat. Dan hinkt hij twee passen, maar daarna is er niks meer aan hem te zien. Ach, wij hebben ook wel eens een slapend been of zo en omdat hij verder prima te pas is, hebben we er verder geen kwaad achter gezocht. |
Laatst gewijzigd op: