19-05-06: UV-test van Jelle te Borger

Al vrij lang was Thea van plan om met Jelle de UV-test te gaan doen. Voorheen heeft ze er ook een tijd voor getraind, maar het is toen nooit tot een examen gekomen. Ook liep Jelle toen steeds bij zo'n 12 km zijn voetzolen kapot.
Dit jaar kwam het weer terug in haar belangstelling, omdat Jelle in het najaar 7 wordt en dan de test niet meer mag doen. Thea had al een paar keer gekeken waar een UV-examen was waar ze eventueel bij kon aanhaken. Dit had nog niet tot een definitieve datum geleid, want het ene examen kwam te vroeg, het andere was op zondag en zo was er steeds wat. Toen kwam er een mailtje met een uitnodiging om bij de Kringgroep van de Hollandse Herders in Noord-Oost Nederland mee te doen met UV. Weliswaar in mei, een warme periode, maar op een avond. Dan kan het wel weer koel zijn. De datum paste. Hoewel de tijd van voorbereiding kort was (slechts 5 weken), besloot Thea dat dit de kans was: het was nu of nooit. Dus schreef ze zich met Jelle in. Samen met Hans met Bengel (Border Collie) zouden ze de test gaan doen.

De 4 weken erna was het dus fietsen geblazen, want Jelle's conditie was niet optimaal en zijn voetzooltjes waren nog geen lange afstanden gewend. Jelle's conditie schoot vooruit en in de training bleef tot 16 km (de langste getrainde afstand) zijn voetzolen heel. De laatste week kreeg hij rust, zodat zijn voetzolen de maximale dikte konden bereiken.

En toen was het vrijdag 19 mei. De weken ervoor was het best warm geweest, maar het weer was omgeslagen. Vrijdagochtend regende het aan één stuk door. Voor de avond was het echter droog voorspeld, dus daar hield Thea zich maar aan vast. 's Middags werd het even droog, maar tijdens de autorit naar Borger toe regende het alweer. In Borger was het nat, erg nat. Voordat de groep van start ging, lieten Thea en Hans de honden nog even uit. Toen was Thea's spijkerbroek al drijfnat. Met 15 honden ging het examen van start. De eerste 7,5 kilometer regende het continu, met zelfs een harde bui erbij. De honden maakten het niet zoveel uit, die denderden met een vaartje van 15-16 km per uur door de nattigheid. Omdat in de regen de voetzolen zacht worden en dan nog sneller slijten, hield Thea haar hart vast. Ze hield Jelle bewust in op een snelheid van zo'n 14 km per uur. Jelle had de smaak te pakken en wilde wel harder, maar Thea was bang dat hij zich over de kop zou lopen en dat zijn voeten te snel kapot zouden zijn. Bij de controle op 7,5 kilometer waren gelukkig nog geen tekenen van slijtage aan zijn voeten te zien.
De volgende 7,5 kilometer was het even droog, maar het merendeel van de tijd regende het gestaag door. Dit tweede stuk kon Thea Jelle stukken in de berm laten lopen. Dat vond hij prima, hij draafde zeer vlot door en leek onvermoeibaar. Heel snel bereikte de stoet honden het tweede rustpunt op zo'n 15 km. Jelle dook een plas in (alsof hij nog niet nat genoeg was) en dronk even gulzig. Ja, ja, daar krijg je dorst van, dat gedraaf. De keurmeester vond het blijkbaar niet nodig de voetzolen te controleren. Thea deed het ook niet: Jelle liep nog steeds goed en je zou zelf maar in de zenuwen komen als je een plekje tegen zou komen op de voeten. Met een bezemwagen erbij kun je stoppen wanneer het moet.
Na koffie en koek voor de baasjes en water voor de honden ging het hele spul weer verder. Nog steeds liep Jelle lekker pittig door. Thea verbaasde zich over zijn uithoudingsvermogen. Natuurlijk was dit koude weer voor hem geknipt, maar met die regen erbij... En die hield niet op. Het bleef maar doorregenen.
Toch weer vrij vlot kwam het eindpunt in zicht. Jelle denderde nog steeds met een vaartje van 14 kilometer per uur en hij leek zelfs te versnellen toe hij door kreeg dat het eindpunt in zicht was. De fietsen werden bij de auto achtergelaten, de honden werden gecontroleerd op hun chip, maar ook nu keek de keurmeester niet naar de voetzolen. Alle honden liepen er ook nog steeds wonderbaarlijk fit bij. Er werd met balletjes gespeeld en het leek alsof ze nog niks gedaan hadden! Met een blik op alle half-verzopen bazen en die fitte honden besloot de keurmeester dat het verplichte stukje volgen niet meer hoefde. Dat dient ook alleen om te zien of de honden niet geheel uitgeput zijn. En dat was duidelijk niet het geval, dus ach, jongens, gefeliciteerd en lekker naar huis.
Na een korte tijd wachten waren de certificaten gereed, de logboeken ingevuld en kon de afsluiting beginnen. Alle honden waren geslaagd. De keurmeester gaf aan dat alle honden vandaag ook geslaagd waren voor hun zwemdiploma en dat het echte zeehonden waren. En dat waren ze, bij dit barre weer!
En zo gingen Thea en Hans nat, maar zeer voldaan weer naar huis, beiden weer een diploma rijker. Nog wat feiten: de exacte afstand was 19,9 km, dit werd met een gemiddelde snelheid van zo'n 14 km per uur afgelegd, inclusief pauzes werd 12 km/uur gelopen.

(Keurmeester Anja Boonemmer)
(15 deelnemers)


Laatst gewijzigd op:

frames